ای شكافنده زمين!
زمين دلــم را به بـذر مهـــرت... سرسبــز كن!
و علف های هرز گنـاه را از مــزرعه قلبم بکن!
ای هستی بخش!
نم نم باران اشكم را سبب رويش اميد گردان!
و باغ دعاهايـــم را پر از شكوفه استجابت كن!
خداوندا!
چـاه دلــم را پر از آب اميد گردان!
ای عشــــق من!
كتاب بهار را به من بفهمان و درس زمستان را برايم بگـو!
نگذار عبرت های پاييــز برگ ريز از يادم برود.
رستـاخيـــز فصل نــو را به انعـــام بخششت پـــر بار كن!
ای مهربان!
بلبل ذكرم را به ترنم يادت گويا كن كه:
ای همه هستی ز تـو پيدا شده
خاک ضعيف از تـو توانا شده
حكيما!
اسب چموش خودخواهی ام را رام و از چراگاه نصيحتت، نفســـم را سيــــر كن!
ای گل هميشـه بهارم!
درختان انتظار را پر از ميوه وصل كن و ميوه های وصل را از كرم ناسپاسی مصون!
ای گل بی خـارم!
چشـمـانــــم را چشمـه تـوبه
ريشه های نماز هايم را قوی
برگ هـای معرفــــم را سبــــــــــز
دشت های نيايشـم را تماشــايی
و زمين لم يـزرع وجودم را آباد كن!
:: موضوعات مرتبط:
ادبیات ,
,
:: بازدید از این مطلب : 772
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
